Sala dla pacjentów numer 206. Jednoosobowa. Sterylna, czysta. Było w niej łóżko, niewielka szafka obok łóżka i okno z białymi, przezroczystymi firankami. Zazwyczaj lądowali w niej przewlekle chorzy, ludzie którzy zapłacili więcej za wygodę, ważne osoby  lub rodzina personelu szpitala. Tak zwana "sala prywatna".

Położyli ją w tym samym pokoju co zwykle, gdy lądowała w szpitalu. Podpięli jej kroplówkę i aparaturę. Ciągle miała maskę tlenową na twarzy, wolno oddychała. Głowę miała opatrzoną bandażem. Otworzyła oczy dopiero po kilku godzinach, podszedł do niej lekarz i usiadł obok niej. Spojrzała na niego, nie wiedząc co się dzieje.
-"Powiedź mi, jaki dzisiaj dzień, miesiąc, rok?"- spytał lekarz. Chwile myślała.
-..środa, 14 marca 2012..- powiedziała cicho. lekarz się uśmiechnął.
-"Tak jak myślałem. Uderzyłaś głową gdy zemdlałaś z powodu ataku. Dostałaś urazu. Straciłaś pamięć, prawdopodobnie już jej nie odzyskasz, ale twój stan jest stabilny." - oznajmił. -"Dzisiaj jest sobota, 16 kwietnia, 2012 roku. Nie pamiętasz zaledwie miesiąca, to nie aż tak źle. Idę zawiadomić twoich rodziców. Odpoczywaj." - dodał, wstając z krzesła i wychodząc z sali. Leży spokojnie, wsłuchując się w cichy dźwięk aparatury.
-' .. miesiąc.. mam wrażenie, że coś ważnego się wydarzyło w ciągu tego miesiąca.. jednak.. nic nie pamiętam.. O czym zapomniałam? lekarz powiedział, że już sobie tego nie przypomnę..' - pomyślała, pojedyncze łzy spłynęły jej po policzkach.

Taito chodząc, bo korytarzu zobaczył salę, która już na pierwszy rzut oka zdawała się być lepsza od pozostałych wiec ukradkiem zaglądając do niej pomyślał se " może tu mi się uda to znaleźć ", lecz w sali ujrzał dziewczynę, która płakała, a że on nie lubi jak za bardzo dziewczyna płaczę to postanowił podejść i zapytać się jej co się stało.
- Witam coś się stało, że płaczesz ? -

Zaskoczona odwróciła głowę w stronę nieznajomego. Otarła dłonią łzy z twarzy.
-..Kim jesteś? - spytała cicho, patrząc na niego. Zdjęła maskę z twarzy, odkładając ją obok na szafce. Nie potrzebowała już dotlenienia. -..Ja.. zemdlałam z pewnego powodu. Uderzyłam się w głowę i straciłam pamięć. Nie pamiętam co się działo przez ostatni miesiąc.. Boję się, że zapomniałam o czymś ważnym, albo o kimś ważnym...a lekarz powiedział, ze nigdy sobie tego nie przypomnę...Z jakiegoś powodu.. łzy same poleciały.. - dodała cicho, patrząc się w okno.- A ty.. o tu robisz? - spytała.

Taito wysłuchiwał to, co dziewczyna mówi do niego a jak usłyszał, że dziewczyna się przejmuje tym, że straciła pamięć to się zaśmiał.
- ja jestem tylko kim, kto tu się pałęta z jakiegoś powodu - odpowiedział dodając - ja bym się nie przejmował tym, że stracił bym pamięć lepiej czasem nie pamiętać nie, których rzeczy -

-.. Tak wiem.. ale.. nie mogę się pozbyć tego uczucia, że za czymś tęsknie.. - powiedziała cicho, zaciskając dłoń na ubraniu w miejscu serca. - Jeśli masz jakiś powód, możesz powiedzieć - dodała spokojnie i spojrzała na niego. Uśmiechnęła się. - bardzo dobrze znam ten szpital.. - dodała z lekkim zasmuceniem w głosie. Bywała tutaj nie raz. Większość życia spędziła w szpitalach. A teraz gdy wszystko miała być już dobrze, znowu tu wylądowała.

- dziwna jesteś, skoro straciłaś pamięć to mniej, to gdzieś, po co się przejmować czymś czego się nawet nie pamięta ? nawet nie wiesz, czy to było naprawdę ważne - odparł Taito machają na to ręką po chwili dodał na pytanie dziewczyny - sam se dam radę, im mniej osób wie, że tu jestem tym lepiej nawet ty nie powinnaś wiedzieć, że tu jestem -

Słychać było szybkie kroki, trzask, jakby ktoś w coś wpadł i nagle do pokoju wpadła dziewczyna.
- łaaa..!...aa! - zawołała gdy nie wyhamowała i wpadła z całym impetem na łóżko, przeleciała przez nie na rolkach i wyrżnęła głową w szafkę sprawiając, że szklanka z wodą która na niej była spadła na ziemię i się stłukła.
-..ja..bo ja.. no.. śpieszyłam się.. gdy tylko usłyszałam, ze znowu jesteś w szpitalu po prostu poleciałam jak stałam.. a usiłowałam opanować to dziadostwo zanim się dowiedziałam, ze tu jesteś, haha! - powiedziała z niewinnym uśmiechem, pokazując rolki na nogach. Spojrzała jeszcze raz na bajzel na podłodze i na łóżku i na karcące spojrzenie koleżanki, pełne politowania. - Oj no.. Maya... no.. nie złość się.. p..p.proszę -powiedziała, opierając się o brzeg jej łóżka dłońmi, kładąc na nich głowę i patrząc na nią tym swoim wzruszającym spojrzeniem jak mały piesek, który właśnie narozrabiał.

Westchnęła, patrząc na nią. Odwróciła wzrok ulegając jej błagalnemu wzrokowi.
-..no.. nie rób już takiej miny, nic się nie stało..- powiedziała cicho

Taito widząc całe zajście i to, ile hałasu narobiła to momentalnie przejechał swoją dłonią twarz swoją, by następnie powiedzieć sam do siebie, lecz tak, że dziewczyny mogły to usłyszeć.
- no pięknie teraz to na pewno cały personel postawiła na nogi -

Shizu uśmiechnęła się niewinnie i spojrzała na obcego faceta
-..e.. kto to? nie wygląda jak ten ze zdjęcia.. przyjaciel? - spytała, przyglądając się z uśmiechem obcemu i powoli wstając na nogi, a raczej na wrotki omal znowu się nie wywalając ale tym razem przytrzymała się jego ramienia i ściany, choć nogi nadal jej chybotały jak oszalałe

- zdjęcie ? przyjaciel ? nie wiem o czym mówisz, ale ja tu tylko miałem być chwilowo, lecz po twoim wyczynie sądzę, że nie mam po co dalej iść, a nawet lepiej jak zostanę tu bynajmniej będę miał wymówkę - powiedział Taito spoglądając na dziewczynę, która właśnie trzymała się jego ramienia, by znów nie upaść.

- no... Maya.. pokazała mi zdjęcie swojego chłopaka.. a ty.. nie wyglądasz jak on, więc zgaduje, że jesteś jej przyjacielem - wyjaśniła z uśmiechem i usiadła na łóżku mayi ściągając wrotki na chwile.

Taito po raz pierwszy się zaśmiał mówiąc - ubawiłaś mnie wiesz ? no, ale masz racje co do jednego nie jestem jej chłopakiem, lecz też żadnych kolegą czy przyjacielem jestem tu, bo narobiłaś hasłu na cały szpital -, gdy to powiedział pochylił się w stronę dziewczyny, by zobaczyć dokładnie wyraz twarzy jej po tych słowach.

-..Ja.. mam chłopaka? Shizu.. co ty mówisz, przecież ja.. - otworzyła szeroko oczy, uświadomiła sobie, ze zapomniała o nim. O kimś kto prawdopodobnie był dla nie ważny. Natychmiast wzięła swój telefon i zaczęła przeglądać sms, połączenia i kontakty. Znalazła jedno obce jej nazwisko...
-"To musi być on.." - pomyślała i zastanawiała się.. czy napisać mu coś.. może.. jak go zobaczy, to zdoła sobie cokolwiek przypomnieć. Mimo iż lekarz mało w to wierzył. Wysłała mu sms.

Zarumieniła się wstydliwie.
-.. To....HAHAHA! Zdarza się! No wiesz! raz się żyje! HAHAHA! - zaśmiała się i widząc jak się przybliżył, cofnęła głowę lekko w tył, przeważyło ją i spadła z stołka na ziemię. Zaczęła masować sobie tył głowy bo przygrzmociła w szafkę -..e.. dziwna jesteś Maya.. No.. wiesz.. ten cały Tsu.. czy jak mu tam, cały czas opowiadałaś o tym, pamiętam bo... spadła wtedy ze schodów a matka się wkurzyła mówiąc, że właśnie je umyła..- dodała w chwili zastanowienia. Najwidoczniej takie sytuacje były dla niej codziennością.

Widząc jak dziewczyna upadła Taito się wyprostował, a następnie wkładając ręce do kieszeni spojrzał się na dziewczynę mówiąc - jedno trzeba tobie przyznać masz twardą głowę jak na taką dziewczynę kruchą -

Uśmiechnęła się szeroko.
- często mi to mówią! - oznajmiła i wstała z ziemi otrzepując się jak nigdy nic - wiesz jak to mówią.."co cię nie zabije to cię wzmocni"- puściła mu oczko z lekkim uśmieszkiem. Wyciągnęła z torby u pasa, jaką nosiła gdy szła na wrotki - paczkę cukierków malinowych i położyła mayi na stoliku. To były jej ulubione cukierki. - No to.. powiesz mi co kombinujesz? - spytała z chytrym uśmiechem i szturchnęła go lekko łokciem w bok - mogę pomóc - dodała konspiracyjnie. Lubiła wpadać w kłopoty jak to wszyscy jej mówią.

- i myślisz, że od tak zdradzę ci co planowałem ? - zapytał się Taito, lecz zaraz dodał - no, ale tak naprawdę to nic nie planowałem po prostu pomyliłem sale i wszedłem nie do tej co trzeba -

- skoro tak twierdzisz.. - mruknęła cicho pod noskiem -nudzę się! a jak na dzisiaj mam dość wybijania zębów na tej maszynie mordu - dodała pokazując wrotki i patrząc na maye -"co jej się nagle stało? powiedziałam coś nie tak?"

- maszyna mordu mówisz ? ciekawe a lubisz na nich jeździć podobno - powiedział Taito patrząc na blondynkę po chwili dodając - jak chcesz to możemy gdzieś pójść i tak nie ma co już szukać tu -

- Hmm, bardzo chętnie...mam wrażenie, ze chce zostać teraz sama - drugą cześć dodała ciszej, patrząc na Maye. - Nie obrazisz się, ze będę iść na bosaka? nie wzięłam butów na zmianę - dodała z uśmiechem.

to pytanie dziewczyny Taito zareagował słowem - eto.... - na pewien czas zamilczał, by móc się zastanowić, gdy mu przyszły pomysły do głowy odezwał się do Blond włosej dziewczyny - a może byś założyła je i byś trzymała się mnie ? albo ... nie, to dość nie w moim stylu -

Zanim zdążył zaprzeczyć własnym słowom już się zgodziła:
- dobra! na twoje własne ryzyko - powiedziała z rozbawieniem, zakładając na nogi wrotki. wstała i się go chwyciła a nogi jej chybotały jak szalone - prowadź - dodała z uśmiechem patrząc na niego.

- aha raczej tak daleko nie dojdziemy chyba będę musiał, inaczej to zrobić, tylko że..... - umilkł na chwilę i spojrzał się na dziewczynę po chwili mówiąc - pewnie jak ci powiem co mi przyszło teraz do głowy to będziesz się śmiać ze mnie i pomyślisz, że jestem jakimś kobieciarzem -

- nie no wal śmiało - oznajmiła, machając dłonią - zawsze mogę iśc na boso, co mi tam - dodała z uśmiechem

- nie nie na bosko nie jak ja bym w, tedy wyglądał idąc obok dziewczyny, która idzie bosko ? - odpowiedział zarazem się pytając Taito następnie dodając - chodziło mi, że na dolę bym mógł cie wziąć na barana jak, by nam chodzenie nie za bardzo wychodziło na rolkach -

- o wiesz co... sugerujesz że będziesz się mnie wstydzić? - spytała, robiąc te swoją wzruszająca minkę, która złamie każdego -.. okrutne.. - dodała a dolna warga zaczęła jej lekko drgać przez co wyglądała jakby miała się zaraz rozpłakać - nie ma się czym przejmować! kiedyś wyszłam na zewnątrz w piżamie! - dodała i klepnęła go w plecy, idzie na bosaka korytarzem, wyszła ze szpitala i skierowała się do parku
[zt]

Taito nie wiedział co powiedzieć za bardzo, gdy widział twarz dziewczyny za bardzo nigdy nie miał do czynienia z dziewczynami, więc dla tego zawsze był chamski i arogancki, lecz po chwili w końcu przełamał się i powiedział - nie nie wstydził bym się, lecz bym wyglądał głupio noi ty byś se stopy poraniła -, a gdy usłyszał co kiedyś dziewczyna zrobiła to całkowicie go zgasiła nie wiedział czy się śmiać czy coś mądrego powiedzieć, więc szybko odpowiedział - teraz tego chyba nie zrobisz ? -, a następnie pobiegł za dziewczyną do parku [zt]