Spacerując po parku, zawędrowała do amfiteatru, rozejrzała się spokojnie po okolicy, wydawała jej się taka spokojna i piękna - ~Maya~ może pójdziesz spotkać się ze swoim chłopakiem, ririri?~ zachichotała wrednie Ruri tuż przy jej uszku, aż jej lekko brew podskoczyła - Ruri, nie chcesz mnie zdenerwować , uwierz - odparła z szerokim i promiennym aż do bólu uśmieszkiem, aż shugo charze dreszcz przeszedł po plecach i schowała się za jej plecami na co Mio zachichotała, schowana w jej torbie - czas trochę odpocząć! nogi mnie bolą - odparła z uśmiechem i usiadła na schodkach amfiteatru, wpatrując się w płynące leniwie po niebie chmury.

Znudzona wpatrywaniem się bezczynnie w chmury znów spojrzała na ludzi, zauważyła że ktoś uważnie się jej przygląda, postanowiła jednak odpuścić, myśląc że może ktoś ją z kimś pomylił. Nie wiedziała co z sobą zrobić, odruchowo wyciągnęła telefon z kieszeni. Wpatrywała się chwile w ekranik - w sumie, czemu nie? - stwierdziła na głos i wykręciła numer do Tsukune, czekając na sygnał.

Spaliła buraka, zaczęła się zastanawiać z czym dzwoniła, mógł usłyszeć krzyk i upadek, co świadczyło o tym że się wywróciła - aua, aua, aua - zaklęła cicho pod nosem, co mógł słyszeć przez telefon - głupi chodnik - mruknęła i sięgnęła po telefon, westchnęła - chciałam się spytać, czy.. nie chciałbyś się spotkać - powiedziała, leżąc na ziemi z obdartymi dłońmi i kolanami.

Kiedy Maya się przewróciła, Nazumi podbiegła do niej. Zauważyła, że rozmawia przez telefon, więc bezgłośnie przekazała jej "Pomogę ci". Co do ran... Ange westchnęła. W końcu i tak blondynka wiedziała, ze zielonowłosa dziewczyna widzi chary. Na plecach Nazumi pojawiły się anielskie skrzydła. Dziewczyna przyłożyła dłonie do kolan, a potem dłoni Mayi. Jednak jej nie dotknęła. Białe światełko zamigotało i po ranach nie było śladu. Nazumi odsunęła się od Mayi i uśmiechnęła się. Potem zaczęła się oddalać, ale nie prędko. Nie śpieszyło jej się. To, ze spotkała dziś dziewczynę z jej snu, nie znaczyło, że to dziś "ma być wyjątkowy dzień".

Uśmiechnęła się pod nosem.
"Jeśli mi się wyśniłaś, to zapewne się jeszcze spotkamy." - i oddaliła się od Amfiteatru, udając się winne miejsce warte pokazania Hikaru. [zt]

Ciarki jej przeszły po plecach. Odwróciła się w jego stronę, czerwona na twarzy. Omal nie przyprawił jej o zawał.
- Tsu..tsukune - stwierdziła, omal znowu się nie przewracając - nie strasz mnie tak! Wredny kot - odparła, robiąc naburmuszoną minę.

Poróżowiała. Był rozczulający i dobrze o tym wiedział...
- N..nie smuć się..! Już się nie gniewam! No już, uszy do góry! - powiedziała, po czym zastanowiła się chwile nad swoją wypowiedziom i poczerwieniała jeszcze bardziej. Cofnęła się o krok i się przewróciła, znów obdzierając sobie dłoń i niechcący pokazując mu swoją bieliznę pod spódniczką. Dobrze wykrojoną, białą z falbankami xD