Ange i Sparkle parsknęły śmiechem, słysząc ciche słowa wypowiedziane przez Nagato. Nazumi spojrzała na nie zdziwiona.
-Zgadzam się. Panie Oruyama? - Hikaru zwrócił się do ojca Nazumi. Ten zmrużył oczy, po czym westchnął.
-Dobrze, ale... - spojrzał znów na córkę. -...masz mi tą sukienkę oddać. - powiedziała z dziwną czułością i dziwną niechęcią. Blondynka uśmiechnęła się wesoło.
-Oki. - zaraz spoważniała. - Ale jeszcze Luna i Ren. - Kazuomi kiwnął głową i posłała ochroniarzy po brata Nazumi i jej charę.

Nazumi zaczerwieniła się tak, że tylko Ukyo to mógł zobaczyć.
-Um... Dzięki. - uśmiechnęła się do niego. Zaraz do pomieszczenia przyprowadzono Ren'a i jajko Luny.
-Ren-oniichan! - pisnęła blondynka i rzuciła się na brata, który w pierwszej chwili nie zrozumiała, że to jego młodsza siostra.
-Nazumi? - spytał i przyjrzał się jej uważnie. Teraz zaczął dostrzegać jego młodszą siostrzyczkę.
-Znów ci to zrobił? Zabiję go! - syknął Ren, patrząc na Haruto, który stał spokojnie. Nazumi pokręciła szybko głową.
-Nie, to nie tata. To... - Nazumi zasłoniła sobie dłońmi usta. Ren spojrzał na nią dziwnie zdruzgotany, a Haruto zaczęły drżeć ręce. Blondynka wycofała się z powrotem do Ukyo.
-Nie chciałam, wymsknęło mi się. - Hikaru wiedział o co chodzi, dlatego patrzył na wszystko ze spokojem. Gestem kazał Haruto iść przygotować wszystko by "odmienić" Nazumi. Dziewczyna była wyraźnie zakłopotana.

Po chwili wrócił Haruto z jakimś płynem.
-Cofnie przyśpieszony wzrost twojego ciała. - powiedział zimno i odszedł z powrotem do laboratorium. Nazumi kiwnęła głowa, ale nie piła tego jeszcze. Zwróciła się do Hikaru.
-Etto Hikaru-kun? - spojrzała na niego, a on na nią. - To kiedy masz zamiar... no wiesz co. - skończyła niezbyt pewnie, jak to powiedzieć.
-Teraz.- powiedział dziwnie uśmiechnięty i pokazał, że w rogu pomieszczenia czeka na niego czarna walizka i torba. Blondynka spojrzała na brata, potem na kuzyna.
-Ok, jeśli Ukyo i Ren-oniichan się zgodzą.
-Na co mam się zgodzić? - spytała podejrzliwie brat Nazumi, patrząc nieufnie w stronę blondyna i Kazuomi'ego. Nazumi podeszła od niego i zaczęła szybko mu wyjaśniać. Po błaganiach ze strony siostry, zgodził się.
-No dobra, ale tylko tydzień. - powiedział ostrzegawczo. Teraz pozostawała tylko zgoda Ukyo.

Nazumi uśmiechnęła się do Ukyo. Hikaru patrzył na nią jakby do końca jej nie rozumiał.
-Więc ja wrócę teraz do domu i wszystko przyszykuje, a wy potem przyjdziecie. - powiedział Ren i jeszcze szepnął coś do siostry. Ta kiwnęła tylko głową i jej brat odszedł. Kazuomi wziął na bok Hikaru i zaczął z nim rozmawiać cicho. Nazumi podeszła do Ukyo.
-Wiesz, bo ja chciałam... - zaczęła trochę niezdarnie. -... cię przeprosić, podziękować i wogóle wszystko. Nie wiem czemu mi pomagasz, ledwie dziś cię poznałam, ale czuję jakby znała cię już bardzo długo. - zakończyła z lekkim i zakłopotanym uśmiechem, patrząc na Ukyo.

Nazumi odwzajemniła uśmiech chłopaka, ale w tej samej chwili dostała wiadomość od Nagato. Nikt nie mógł przewidzieć co się stanie. Dziewczyna zaczerwieniła się cała i zaczęła się kaszleć. Zgięła się w pół i dalej kaszlała, a nie mając nic innego pod ręką, wypiła trzymany przez nią płyn. Znów objęła ją dziwna kula, która tym razem jakoś dłużej trzymała w sobie dziewczynę. Hikaru i Kazuomi przerwali swoją rozmowę, by się temu przypatrzeć. Kula znikła i Nazumi znów była sobą. Na całe szczęście suknia jej mamy była tylko trochę na nią za duża. Blondynka brała głębokie wdechy, aż w końcu się uspokoiła.
"Że co proszę?" - spytała się Nagato, a Ange z Sparkle śmiały się cicho, stojący przy shugo tamie Luny.

Spojrzała dziwnie w stronę chary.
"Uważaj, bo ci uwierzę." - powiedziała, chcąc by zabrzmiało to lekceważąco, ale jakoś jej to nie wyszło. Że niby Ukyo zakochał się w niej? W jeden dzień? Nawet nie cały. To nie bardzo było możliwe. A ona? Czy ona jest zakochana? A skąd to ma wiedzieć? To, ze serce jej czasem bije szybciej jeszcze nic nie znaczy, nie? Może jest może nie jest. Serce właśnie próbowało coś powiedzieć, ale logiczne argumenty mózgu je uciszyło. Nagle przypomniała sobie, że jak na moment była w niebie, jej mama powiedziała "Słuchaj serca, ono wie." Więc może trzeba go posłuchać? Uciszyła mózg i się wsłuchiwała. Jako, ze nie odpowiedziała na pytanie Ukyo, a stała z zamkniętymi oczami, nie odzywając się, Ange podleciała przed nią.
-Nie martw się, wszystko dobrze. - chara uśmiechnęła się, a do Nagato wysłała wiadomość:
"Nie martw się, ona też. Tyle, że nie wie jeszcze o tym. - chara puściła mu oczko.

Nagle Nazumi się "przebudziła" i uśmiechnęła się. Ange spojrzała na właścicielkę, ale ta nie wydała się niczym.
-W porządku. Po prostu skomentował obecną sytuację, co dało mi do myślenia czy dobrze robię. - broniła Nagato, poniekąd to co mówiła też było prawdą. Dla Ukyo, który nie wiedział co powiedział Nagato, mógł sądzić, że Nazumi chodzi o tą całą historię z Hikaru. Posłała uśmiech czarnowłosemu i zwróciła się w stronę, Kazuomi'ego i jego wnuka. Kazuomi wyglądał na nieprzekonanego, a Hikaru na bardziej pociesznego.
-Skoro już wszystko obgadane, lepiej już chodźmy. Radziłabym, tylko wyjść jakoś bardziej niepostrzeżenie inaczej może tu mieć miejsce bunt. - stwierdziła, myśląc jak wszyscy pracownicy mogą zareagować na widok Kazuomi'ego idącego z Hikaru i z Nazumi i Ukyo, t tak sobie, jak dobrze znajomi.
-Racja... - zastanowił się Kauzomi.