Utau uśmiechnęła się po raz kolejny, po czym odpowiedziała - Nic nie szkodzi, że nie na białym rumaku, ty wystarczasz mi w zupełności, ale zapomniałeś jeszcze o czymś skarbie założyć, chyba w samych majteczkach nie pozwolisz mi po mieście paradować na twoich rękach -

- Tobie nie przeszkadza to, że będę paradować w majtkach ? Tak, te mogą być - odpowiedziała szybko Utau, pytając wcześniej Tran'a co by zrobił, gdy Train poszedł po spodnie do walizki, Utau poprawiła włosy i podkoszulkę, czekając, aż chłopak przyjdzie z jej spodniami.

- Ta, na pewno ty już byś się postarał by nikt, nic nie zauważył - odpowiedziała, wkładając lewą nogę, później prawą do nogawek od spodni, po chwili na korytarzu usłyszała kroki zbliżające się do sali Utau i czym prędzej powiedziała - Train, ktoś tu idzie! -

Utau tylko uśmiała się, gdy zobaczyła Train'a wchodzącego pod łóżko, ale szybko podeszła do niego i weszła, następnie przykryła się tak by nie zauważyli, że jest ubrana, po chwili do sali wszedł lekarz mówiąc
- Dobry wieczór panno Hoshina, jak się pani czuję ? - lekarz stał zaraz koło drzwi, najwyraźniej nie miał zamiaru wejść,
- Bardzo dobrze, dziękuję - odpowiedziała Utau,
- Cieszę się, przez noc będę dyżurować ja, więc jeżeli coś by się działo, proszę dzwonić, lub nawet zawołać, jutro rano o 9 jest obchód, więc zobaczymy co i jak z panią dalej będzie -
- Dobrze, dziękuję za informację -
- Więc, ja już nie będę pani zawracać głowy, życzę dobrej nocy -
- Ja również życzę spokojnej nocy -
I po chwili lekarz wyszedł, zamykając za sobą drzwi do sali, Utau zerwała się szybko z łóżka i szeptem do Train'a powiedziała,
- Już poszedł, możesz wyjść skarbie, dobrze, że nic nie zauważył -

- Jak to co? Raczej już nie przyjdzie, więc spokojnie możemy wyjść i jak słyszałeś obchód jest o 9 więc musimy być tutaj przed 9 - odpowiedziała szybko Utau.

Utau miała ochotę roześmiać się na cały głos, ale powstrzymała się by nie ściągnąć tutaj już nikogo więcej, odpowiedziała po chwili - Pewnie, że tak, myślałeś, że to też będę brała ze sobą, coś ty i tak jestem ciężarem, a co dopiero taka walizeczka -

Utau widząc, że Train machnął ręka by podeszła do nie go, nie zastanawiała się długo, tylko cichym krokiem zbliżyła się do chłopaka, pytając - O co chodzi Train? -

- Chcesz bym ja w takim stanie biegła po szpitalu ? Myślałam, że uda się nam jakoś przez okno wyjść, ale jeżeli to nie możliwe to postaram się wytrzymać i jakoś przebiec -