Kapelusz "pokicał" na balkon. Zręcznie wyminął wszystkich gości. Przysiadł na balustradzie pomiędzy wampirzycę, a księżniczkę. Westchął. chyba przesiedzi tu cały bal.
Nazumi zauwazyła, że Rikonu wyszedl. Taki samotny... Zrobiło jej się żal, że tak na niego wyskoczyła. W końcu wiele razy ratował ją z kłopotow.
-Przepraszam bardzo. - zwróciła się uprzejmie do lisicy i właścicielki i wyszła za kapeluszem. Niby, że przyszła się przewietrzyc.
-Przepraszam. - powiedziala cicho, tak, że tylko kapelusz to słyszał. Nie odzywal sie przez chwilę i po chwili uniósł się i znów ułozył na jej głowie.
-Przeprosiny przyjete. - czarownica uśmiechnęła się wesoło i nawet oko Rikonu wyglądało na szczęsliwe.

Wampirzyca nie raz przyglądała się księżycowi. Zawsze jej się wydawało , że kryje się w nim coś ... tajemniczego, niezwykłego. Nie uszło jej uwadze nadajeście księżniczki ,która przed rezydencją sprawdzała listę gości. Zaraz potem ujrzała blondwłosą czarownicę. Nagle do jej umysłu przedarły się czyjeś emocje pochodzące od .... księżniczki. Amu dopiła poncz , po czym odłożyła puste naczynie na stoliczek. Następnie podeszła do dziewczyny.
- Dajiobu desu ka?

Szaro włosa zaśmiała się cicho słysząc wilkołaka - ależ oczywiście ale, morze zaczekamy aż najpierw zacznie się bal a skoro o tym mowa to gdzieś mi się zgubiła dwójka gości no i Hisashi-chan, przepraszam za chwilę wracam - kobieta szybkim krokiem ruszyła w stronę balkonu. Kyoko stanęła przy wampirzycy uśmiechając się złowieszczo - przepraszam za najście chciałam tylko powiedzieć, że za chwilę zacznie się bal -

Wampirzyca przechyliła głowę w bok , w zamyśleniu. Już miała coś powiedzieć , gdy nagle pojawiła się gospodyni. Kątem oka przyjrzała jej się , po czym uśmiechnęła się ironicznie.
- Sokka , zaraz przyjdziemy. - w jej uśmiechu , można było dostrzec coś niepokojącego ... a może i nie ?

Hisashi zadrżała słysząc głos gospodyni. Kiedy tu przyszła? Dlaczego jej nie wyczuła?
-T-tak...musiałam odetchnąć- wydukała podnosząc się z podłogi. Nie mogła siedzieć bezczynnie kiedy niebezpieczeństwo czyha na każdym kroku. Skinęła głową na wampira w duchu dziękując jej za zainteresowanie. Niestety, niedługo chyba nawet jej nie będzie mogła ufać. Ruszyła w stronę sali jednak przystała tuż obok smukłej postaci pani Kyoko.
-Kiedy to się stanie?-szepnęła.

Blade oblicze niewyraźnego księżyca przysłoniło zbiorowisko kłębiących się nad zamczyskiem chmur, siarczysty wiatr szczelniej otulił zamgloną postać na koniu. Gdy Zefir umilkł dzikie stworzenie stanęło dęba ponosząc swego jeźdźca w dół zbocza, martwą ciszę przerywał równomierny tętent końskich kopyt. W powietrzu otaczającym wioskę czuć było smród śmierci, krótki palcat świsnął uderzając o łopatkę ogiera, widok przeprzężonych wieśniaków został teraz wyłącznie nic nie wartym wspomnieniem. Panorama miasta ustąpiła miejsce rozległemu lasu, który dzięki niezliczonym plotkom cieszył się złą sławą. W rozmytym przez prędkość otoczeniu można było wychwycić wzrokiem jedynie co szóste drzewo, w końcu i to tło usunęło się w kąt przed majestatyczną budowlą. Nieujarzmiona istota zatrzymała się pod wpływem zebranych wodzy mocno przy tym charcząc, tajemniczy jeździec okryty długą, czarną peleryną jednym ruchem zszedł z karego, zaś ten rozmył się w powietrzu zostawiając za sobą czarną smugę nienawiści. Kaptur narzucony na głowę nie odkrywał ani kawałka twarzy nieznajomego, miecz przewleczony przez pas obijał się z każdym krokiem ku drzwi o długie buty podwyższone na obcasie, szczęk łańcucha wychodził na zewnątrz z mrocznej postaci. Śmiałym gestem ręki nieznany w tych stronach łowca popchnął mosiężne drzwi, które z wielkim piskiem otworzyły się. "Czarny Kapturek" wkroczył płynnym krokiem do wielkiej sali zostawiając za sobą zapach żądzy mordu, stanął na środku rozległego pomieszczenia. Rozejrzał się po otoczeniu, pomimo nakrycia głowy doskonale widział wszystko co się dzieję - wilkołaka próbującego ukryć swe pochodzenie, przyprawiającą o gęsią skórkę kreaturę przesiąkniętą strachem powrotu do "dawnej siebie" a nawet zło ukryte w oczach pozornie drobnej dziewczynki. Jednak owy spóźniony gość nic nie powiedział, jedynie udał się w stronę pożywienia, które nie było mu potrzebne do dalszej egzystencji.

Anubis tylko się przyglądał nowej osobie, lecz, gdy tylko młoda wampirzyca weszła do środka to oczy Anubisa skierowały się prost na nią.