-A skąd wiesz? - spytała chara, zmieniając trochę ton. - Jest w innym wymiarze. Skąd wiesz, że nic mu nie jest? - Luna zadała pytanie retoryczne i poleciała za Nazumi. Nie wiedziała, że chara czuje jeśli coś zdarzy sie je właścicielowi. Trudno się dziwić, dopiero dziś została marzeniem. [Luna zt]

Dla Rimy to byl pierwszy dzien w nowej szkole, niedawno zostala przeniesiona z poprzedniej. Stala juz na miejscu przed wejsciem do szkoly z zamiarem pierwszego wstawienia sie u dyrekcji jako nowa uczennica szkoly. Miala dostac dzisiaj swoj pierwszy mundurek. Wchodzac do szkoly zainteresowala sie dziwnym blyskiem odchodzacym ze strony boiska, postanowila sprawdzic co sie ciekawego dzieje - Kusu Kusu moze sie przejdziemy i zobaczymy co tam ciekawego na boisku- szepnela do swojej chary- Rima mamy przeciez isc do dyrektora spoznimy sie - oj tam powiem ze sie przedluzyl dojazd do szkoly ze wzgledu na korki - A teraz chodzmy- Rima usmiechnela sie i szybko pobiegla w strony boiska. [Rima zt]

-Ona tam pobiegła,bo zobaczyła Embryo. - powiedziała chara, siadając przy Amacie. Ale nie wiedziała czy dziewczyną ją usłyszała. W końcu jej nie widzi. Zatem przesłała jej to samo zdanie drogą myślową. Tego Amata nie mogła nie usłyszeć.

Chara pokręciła głową. Znów przesłała Amacie wiadomość drogą telepatyczną.
"Mwóię do Ciebie w myślach. Jestem charą Nazumi, Ange. Skoro mnie nie widzisz to nie mam innego sposobu by się z Tobą porozumieć. A co to jest Embryo? Wszyscy nazywają to jajkiem spełniającym marzenia." - chara uśmiechnęła się do Amaty.

"Idę z Tobą. Podejrzewam, że Nazumi w chara nari z Luną, traktuje całe boisko jak plac zabaw." - chara poleciała za dziewczyną.
"A tak właściwie to ile miałaś char? I dlaczego już ich nie masz?" - chara dała do zrozumienia przez myśli, że jeśli któreś z pytań jest zbyt wścibskie, nie musi na nie odpowiadać.

Ran , Miki i Suu siedząc na gałęzi , poczuły nagle dziwne uczucie. Wszystkie chary wymieniły się spojrzeniami.
- Chyba wróciła ... - powiedziała Miki
Nie czekając dłużej , trójka char poleciała w stronę boiska. [zt]

Etto ale co się dzieje a zresztą nie ważne-powiedziała zdziwionym głosem po czym pobiegła za Ange nie zauważając że sznurek na którym wisiał pęk a jej naszyjnik spadł na ziemię po czym zaczął się bardzo mocno błyszczeć [zt]