"Siostrę?" - w pierwszej chwili pomyślała, że Akemii żartuje. Przecież Ren nic jej nie mówił. To nie może być prawda! Ona nie ma siostry, tylko jednego brata! Ren na pewno by coś jej powiedział, ale wtedy zobaczyła urywek tamtego wspomnienia
"...Zdjęcie było podpisane "Ja i mała... Akemii - moja pierwsza córeczka " Nazumi nagle wstrząsnął dreszcz. A jednak... Ale odpowiedziała na pytanie czarnowłosej z delikatnym uśmiechem.
-Nie, nikt mi o tym nie mówił. - powiedziała, ale wreszcie czując, że nie może dalej ukrywać swych zmieszanych emocji, dodała: - Widziałam stary album mamy. Tam było to zdjęcie. A mama zawsze podpisywała swoje zdjęcia.

Blondynka przez chwilę patrzyła ogromnie zdziwiona na Akemii. Ale po chwili na jej twarzy pojawił się ciepły uśmiech, a jej oczy wyrażały małe zdziwienie i dużą dawkę radości. Nim Nazumi spostrzegła i ona zaczęła płakać. Jej przemiana znikła, a Luna z małym uśmiechem podleciała od Ange. Chara anioł uśmiechała się.
-Akemii... - powtórzyła blondynka jakby jej siostra to był tylko sen. Ale to była prawda. Nauzmi przez łzy, uśmiechała się ciepło. - Ja jestem Nazumi. Jej druga córka.

Nazumi patrzyła chwilę zdziwiona na charę Akemii. Ale odwzajemniła uśmiech.
-Watashi wa Nazumi. A to jest Ange i Luna. - obydwie chary skłoniły się. Nagle Nazumi pomyślała, że chciałaby coś zrobić. Spojrzała na siostrę. Trochę smutno, bo przypomniała sobie jej wcześniejsze słowa.
-Wiem, że łzy do odzwierciedlenie prawdziwych uczuć, ale co do twoich wcześniejszych słów... Czy ty nie chcesz, abym "była" twoja siostrą? - spytała, ale wiedziała, że na pewno chciała. ale Nazumi chciała to od nie usłyszeć. Co dziwnego, blondynka wyjątkowo szybko przyjęła do wiadomości, że ma "nowego" członka rodziny.

-Z Brazylii? - spytała zdziwiona, ale nagle ogarnęła ją fala dziwnego uczucia. Takie uczucie towarzyszyło jej kiedy... z resztą nie ważne. Ważniejsze co zrobiła. Nazumi podbiegła do Akemii i po prostu ją przytuliła.
-Cieszę się, że mogłyśmy się spotkać. - powiedziała szczęśliwa, wtulając się w czarnowłosą. Chciała przekazać Akemii swoje uczucia, radości i szczęścia. Ange prawie się zdziwiła, ale jednak uśmiechnęła. Nazumi nigdy nie byłą odważna, ale czasami nawet prawdziwy charakter wychodzi na jaw, bez udziału woli.

Ange i Luna również się odsunęły. Kiedy wiatr zawiał, złote włosy Nazumi "objęły" Akemii. Dziewczyna uśmiechała się szczęśliwa.
-Onee-san. - wyszeptała. Nagle poczuła dotyk znajomej świadomości.
"Już nie ograniczasz się tylko do pomagania?" - spytała cicho w myślach.
"Zauważyłem, że nie. Cieszę się, że ty się cieszysz." - znów ucichło.
-Wiesz, że mamy brata? - spytała po dłuższej chwili, odsuwając się i patrząc Akemii prosto w oczy. - Ren-oniichan, ciekawe jak on zareaguje...

-Dosite..? - powiedziała do siostry. Na chwilę osłupiała, gdy Akemii zbierała jajka X. Ale gdy ją porwał szef, dziewczyna znów zaczęła płakać. Nie tylko dlatego, że na jej oczach zraniono jej siostrę. Bolało ją to, że nie może wejść do Easter, nie poświęcając tego co dziś zrobiła: że się od tej organizacji uwolniła. Ange spojrzała na nią smutno. Razem z Luną podleciały do Mitsu. Nagle Nazumi zrobiła krok do przodu i stanęła na samym krańcu dachu. Ange popatrzyła na nią przerażona, a po chwili westchnęła zniecierpliwiona.
-Ciekawe co by było, gdybym nie czytała w twoich myślach. - chara podleciała do właścicielki. Czarne jajka zaczęły atakować blondynkę, ale ta z uśmiechem zrobiła kolejny krok i runęła na dół. Ale w tym czasie...
Chara nari: Angel of music - poleciała od góry, a zdziwiona jajka poleciały za nią. Dziewczyna zrobiła kilka wiraży po czym, przygotowała się do gry.
-Melody of haven! - delikatna i uspokajająca melodia, uwolniła jajka od iksów. Wszystkie wyleciały w stronę swoich właścicieli. A Nazumi szybko zapobiegła tragedii, gdyż gdy tylko wylądowała na dachu, jej przemiana znikła, a ona sama zaczęła dyszeć. Po chwili zemdlała.
-Cudownie~.- wyszeptała Luna, siadając koło blondynki.
-To już dzisiaj trzeci raz. Niech ten dzień się skończy. - Ange również usiadła, zachęcając gestem by Mitsu zrobiła to samo. Teraz muszę poczekać, bo jej omdlenie nie będzie trwać długo. Chyba, ze ktoś przyjdzie i ściągnie ją z dachu...

-Roy, przestań! Prawisz mi morały od jakichś 7 minut! - blondyn spojrzał na swoją charę niezadowolony. Jakimś cudem wyszedł z domu tylko po to, żeby nadrobić wf. Miał zaległości, bo nie chodził do szkoły od ładnych paru dni. Royal z początku chciała się obrazić, ale stwierdziła, że jej nie przystoi. Nagle po chwili zatrzymała się, wytężając zmysły.
-Ursui! Czuję trzy chary i... Coś co mi wygląda na słabą duszę człowieka. - te ostatnie słowa zabrzmiały w jej uszach jak romantyczne. Ursui spojrzał na charę, a potem na dach budynku, na który ona się patrzyła.
-Ma robić za kogoś miłego? Roy! - krzyknął kiedy chara wykonała chara change. Gdyby ktoś go zobaczył, zobaczyłby chłopaka, który biegnie po pionowanej ścianie jak po podłożu. Ursui na dachu zakończył zmianę.
-Royal! Nie rób tak więcej! - spojrzał kątem oka na leżącą na ziemi Nazumi i charę, która ją leczyła.. Podszedł do niej.
-Co jej jest? - spytał char. Royal zawisła nad blondynką, patrząc na nią.
"Dlaczego mi się wydaje, że już ją widziałam?

Chara lekko posmutniała. Spojrzała smutno na siostrę właścicielki, mówiąc szeptem:
- Idę po Akemii - Stanęła, czekając na ich reakcję. Westchnęła cicho, a jej czarne włoski rozwiał wiatr. Swój wzrok wbiła w chłopaka.
- Nie mieszaj się.