- co ? co się stało ? - wykrzyknął chłopak pytając się zaraz spoglądają na ciało dziewczyny jak jest pół naga.
- to nie ja zrobiłem to ty mnie do tego zmusiłeś nie wiem jak, ale zawładnąłeś moją wolą - mówiąc te słowa kierowa je do demona zarazem go oskarżając.

Gdy nowa Utau drugi raz złapała chłopaka to w, tedy zrobił szybko chara changle i wyciągnął swoją broń i mówiąc - przepraszam Utau to mnie bardziej zaboli niż ciebie -, a następnie uderzył bronią w brzuch Mrocznej Utau dzięki czemu mógł uwolnić się z uścisku dziewczyny i uciec.

[zt]

W maleńkim pokoju Utau, w jej ukochanym pokoju, zmagały się ze swoim życiem dwie maleńkie Chary.
Iru i Eru. Po tym jak ciało Utau posiadł Demonit, a duch Utau zmagał się w ze wszystkim ukryta głęboko wewnątrz swojego ciała, tak ja Utau walczyła ze swoim życiem i bólem, tak tez te dwie maleńkie istoty, zmagały się z życiem, cierpły również, każdy zadawany ból Utau, one odczuwały też, stawały się coraz bardziej przeźroczyste, przecież jak nie ma pana już, to Chary znikają, nie chciały tego, musiały coś zrobić, choć na sam koniec.
- Iru - szepnęła Eru do chary -, czy to już koniec? - zapytała i dodała -, czy nie możemy nic więcej zrobić - zapytała ponownie.
Iru spojrzała na Eru, leżąc na poduszce, na której spala Utau i odpowiedziała - A znajdziesz jeszcze, choć trochę siły, by odnaleźć Traina? - zapytała Iru.
- Jeżeli, to ma związek z Utau, to, jak najbardziej, znajdę siłę i zorbie wszystko! - odparła Eru.
- Mam pomysł, ale nie wiem, czy zadziała, to wszystko sprawka tych skrzypiec, to one są źródłem tego wszystkiego co stało się Utau, gdy usnęłam na chwile, nie wiem, czy to był sen, czy prawda, ukazując się mi Utau i powiedziała cicho i czule do mnie, że sposobem na zabicie Demonita jest zniszczenie skrzypiec, bo to one są źródłem Demonita, tak jakby taki przekaźnik życia, ale, żeby całkowicie pokonać go skrzypce musza być blisko Demonita, trzeba jednocześnie zamienić skrzypce w popiół, a Demonita zabić bronią-, gdy, to powiedziała, zauważyła jak Eru była tym przerażona.
- Przecież, wtedy ciało Utau zostanie zranione dosyć mocno - odpowiedziała przeraźliwie Eru.
- Tak to racja, lecz, to będzie tylko rana na ciele,która można ciężkim trudem wyleczyć - odparła Iru.
- A co będzie z duszą Utau ? - zapytała raz jeszcze Eru.
- Tylko godny pocałunek prawdziwej miłości przywróci cale dobro - odpowiedziała i powoli zaczęła wstawać.
Eru zrobiła, to samo.
"Tylko jak my poradzimy same przenieść skrzypce do Utau" pomyślała Eru patrząc na skrzypce leżące na łóżku Utau.
- Iru zostań tutaj i pilnuj skrzypiec, ja polecę szukać Traina, sprowadzę go tu, by on wziął skrzypce, słyszysz?
Iru tylko kiwnęła głową do Eru.
Eru zaś poleciała w stronę miasta szukać Traina.
[Eru zt]

Ostatnio edytowany przez Utau (2012-04-20 02:04:24)

Iru stawała się już coraz bardziej przeźroczysta, zauważyła, że Eru udało się odnaleźć Train'a i przyprowadzić go tutaj, lecz nie miała już wystarczająco siły, by wytłumaczyć na nowo chłopakowi, o co w tym wszystkim chodzi.
- Eru przepraszam, że byłam czasem dla ciebie nie miła, nie to, że cię nie lubiłam, po prostu taka byłam,lubiłam się z tobą drażnić, proszę was zróbcie wszystko, by zniszczyć tego Demonita, chociażby dla Utau, choć jej za bardzo pomóc się nie da, ale wierze w plan Eru i wiem, że, jeżeli się postaracie może się to udać - Gdy skończyła mówić uśmiechnęła się do Eru, chłopaka i w tej samej chwili zniknęła, prysnęła jak maleńka bańka.
- Iru, proszę wróć, nie chce zostać tu sama, bez ciebie - pisnęła cicho Eru, spojrzała na chłopaka i powiedziała swoim cichym już głosem - Wiem, że skrzypce dla Utau są wszystkim, wiem, że ryzykowaliście to wszystko, jednak na darmo, ale pomyśl, czy nie ważniejsze jest dla ciebie życie innych i Utau - zapytała Eru chłopaka.

Gdy tak wszedł do pokoju dziewczyny to podszedł do łóżka i położył na, nim dziewczynę następnie wziął dwie poduszki i położył pod głowę dziewczyny następnie rozglądał się za czymś czym może przykryć dziewczynę, więc zajrzał do szafy, która stał nie daleko łózka i właśnie w niej znalazł koc, więc przykrył dziewczynę kocem następnie pochylił się nad twarzą dziewczyny i pocałował ją w czoło mówiąc - odpoczywaj kochanie spokojnie ja zostanę tu do puki ktoś nie przyjdzie do domu - następnie wyprostował się i przysuną krzesło tak, by było koło łóżka i siadł na, nim i obserwował dziewczynę czekają aż się jej poprawi.

Gdy chłopak zobaczył, że dziewczyna się zerwała to od razu się domyślił, że miała zły sen, a gdy dziewczyna powiedziała chłopakowi, że strasznie się przestraszyła i nie chce zostać sama, gdyż boi się teraz zostać sama.
- spokojnie już spokojnie nigdzie nie idę jestem przy tobie to puki nikt nie przyjdzie, a więc teraz połóż się i spróbuj zasnąć to był tylko zły sen - powiedział Train uspokajając dziewczynę.
" wiele przeszła dla tego się boi rozumiem ją, lecz to raczej nie możliwe bym był ciągle koło niej " pomyślał se chłopak następnie spojrzał na dziewczynę ze wzrokiem, w którym można było dostrzec miłość i współczucie, choć chłopak nie okazywał tych uczuć z własnego powodu to nie raz dawało się zobaczyć od ruchy [serca].

Gdy Utau tak bardzo wtuliła się w chłopaka to w, tedy chłopak nie wiedział co zrobić, gdyż chciał być przy dziewczynie i czuć jej ciepło, lecz, z drugiej strony obawiał się, że ktoś jednak może ich na kryć na tym, że są razem i będą mieli obydwoje kłopoty, ale w końcu Train się przełamał i obejmując Utau powiedział - będę cie chronił zawsze Kochanie - następnie podniósł głowę dziewczyny i pocałował ją w usta, a gdy przestał ją całował to spojrzał się na nią i rzekł - zostanę z tobą będę przy tobie, skoro o to prosisz nawet, jeśli będzie ktoś mnie chciał wyrzucić z tond to nie odejdę bez ciebie albo, gdy tego nie będziesz chciała -

Gdy Utau zbliżała się do usty chłopak to chłopak trochę się pochyli a przez to oby dwoje spadli na łóżku dziewczyna leżała pod chłopakiem i patrzeli tak się na ciebie aż Train powiedział - przepraszam -