- Jeszcze na to siłę mam by ci grozić, nie umieram przecież, a to tylko zwykłe złamanie - odpowiedziała Utau patrząc jak trochę rozbawiło Train'a to co powiedziała.

" No tak ma racje, jestem słaba, tylko mi zdarzają się takie rzeczy beznadziejne" pomyślała od razu Utau, gdy Train powiedział to ostatnie zdanie, pokazując przy tym język.
- Dałam rade, nie dałam, jak to z dziewczynami bywa, zawsze uważacie siebie za silnych - mówiąc to odwzajemniła tym, że pokazała również swój język.

- Niby, czym, co masz przez to na myśli ? - zapytała szybko Utau, zaskoczyło ją to co powiedział Train,
"Co mógł mieć przez to na myśli" pomyślała zarazem, nie przestając patrzeć się na niego.

- Skarbek, nie pogrywaj ze mną, nie mam sił by co cokolwiek wy myśleć, a tym bardziej domyśleć się - odpowiedziała szybko z nieco obrażoną miną, by móc wyciągnąć coś więcej od chłopaka.

" O co mu teraz chodzi?" pomyślała ponownie Utau i zastanawiała się co Train chciał przez to powiedzieć, pewnie se z niej żartuje.

- No widzisz, jak ty mnie dobrze znasz, umiesz czytać mi w myślach, nie tak jak ja - odpowiedziała szybko Utau zniżając głos.

- A więc o to ci chodzi, tak już jest, wy mężczyźni przejawiacie siła i wsparciem, a my dziewczyny, swoją dobrocią i miłością, tak już jest na tym świecie - spojrzała na niego z lekkim uśmieszkiem na twarzy.