Jedna rzecz ją zasmuciła, ale wiedziała, że Amata wielkiego wyboru nie miała. Char nari zostało zakończone.
-Następnym razem zmieniajmy się trochę później, ok? - spytała Luny, mrugając do niej okiem. Chara odpowiedziała tym samym. Ange natomiast przeczytała ulotkę z cukierni.
-Nazu-chan. Chodź tutaj. - blondynka pochyliła się i przeczytała słowa Amaty. Jej mina wyrażała załamanie graniczące z współczuciem. Ale po chwili widząc, że Amu pobiegła w stronę cukierni, uśmiechnęła się delikatnie.
-Koniec przerwy będzie za 5 minut. Mam nadzieję, że Amu zdąży.

Amu szła przed siebie . Była myślami gdzie indziej. Chary martwiły się o właścicielkę , ale gdy zauważyły Nazumi , podleciały do niej i jej char.
- Ohayo Nazumi-chan - zawołały wszystkie chary
Różowo-włosa zauważyła że Humpty Lock dziwnie lśni . Widząc że jej chary podleciały do Nazumi , wykorzystała moment i pobiegła  w stronę boiska. [ Amu zt]

Ran , Miki i Su odwróciły się również . Widząc że ich właścicielka pobiegła w inną stronę , zdziwiły się.
- Co się z nią ostatnio dzieje ? - zapytała Miki.
- Nie czas , na to . Lepiej chodźmy - powiedziała Ran.
Po tych słowach, chary poleciały za Nazumi i jej charami.  [Chary Amu zt]

Amata szybko wbiegła na plac ledwo wyrabiając się w zakrętach gdy nagle zatrzymała się tuż przed szkołom -gdzie jest Nazu-chan-powiedziała rozglądając się po całym placu gdy nagle jej medalion lekko rozbłysł a w głowie dziewczyny coś powtarzało żeby poszła na boisko więc blondynka posłuchała się owego głosu i pobiegła na boisko [zt]

-Ja nie idę pierwsza. Idziemy równo. Poza tym ciesz się, że jeszcze nie zaczęłam cię nosić. Strasznie się wleczemy. - ledwie doszły do głównego placu. Zostało jeszcze jakieś 15 minut lekcji. Na ich szczęście, ze szkoły wyszła pani pielęgniarka.
-Udawaj, że cię bardzo boli. - syknęła Nazumi i szły jeszcze wolniej niż się dało.
-Sensei! - krzyknęła. Kobieta zwróciła na nie uwagę i podbiegła do nich.
-Co się stało? Czemu nie jesteście na lekcji? - spytała kobieta, patrząc na zbolałą minę Amaty.
-Bo kiedy spacerowałyśmy bo boisku, Amata poślizgnęła się na jeszcze mokrej trawie i skręciła sobie kostkę. - blondynka nie powiedziała prawdy. Co prawda nie była zadowolona, ale musiała się jakoś wymigać od kary w pierwszy dzień szkoły.

gdy Nazumi powiedziała żeby Amata udawała że ją boli od razu na jej twarzy pojawiła się mina biednego skrzywdzonego dziecka-strasznie boli prze pani-powiedziała wylewając sztuczne łzy zupełnie nie było widać że udawała a to dla tego że Amata była urodzoną aktorką

-No już moje dziecko, nie płacz. Panno... - Nazumi wpatrywała się ze smutną i współczującą miną w Amatę, kiedy pielęgniarka zwróciła się do blondynki.
-Oruyama, sensei. - powiedziała dziewczyna, a w jej głosie dało się słyszeć smutek na skręconą kostkę Amaty. Nazumi udawała razem z nią. Ange udawała, że tego nie widzi, a Luna śmiała się.
-No więc panno Oruyama, zaprowadź ja do mojego gabinetu. - Nazumi spojrzała na nią trochę jak na idiotkę, bo przecież nie wiedziała. Amu jej jeszcze nie oprowadziła. Pielęgniarka pokrótce wytłumaczyła jak dojść do jej gabinetu i oddaliła się. Poszła obydwie dziewczyny usprawiedliwić u ich nauczycieli. Kiedy odeszła, Nazumi jeszcze przez długą chwilę wyglądała na smutną i zbolałą. Potem odetchnęła z ulgą.
-Jakoś poszło. - ale, żeby nie było, zaczęła iść w kierunku szkoły. Nagle zatrzymała się, jakby tknęło ją przeczucie. Spojrzała w kierunku boiska. Nad nim leciało Embryo. Dziewczyna rozszerzyła oczy w przestrachu. Szybko doprowadziła Amatę do ławki stojącej koło ściany szkoły, a zrobiła to specjalnie, bo właśnie ktoś patrzył przez okno na nie.
-Amata-chan, ja tam muszę wrócić! - powiedziała dziewczynie i bez słowa wyjaśnienia pobiegła z powrotem. Ange została przy Amacie, a Luna zaczęła szukać Yoru. Znalazła go w krzakach.
-Myślę, że twojemu właścicielowi może coś grozić.

Ostatnio edytowany przez Nazumi (2011-12-25 16:15:02)