Kanade przyszła nad jezioro,by odpocząć od codziennych czynności,którymi były nauka,pomoc w pracy w pobliskim zoo,oraz sprzątanie w niewielkiej willi jej rodziny.Położyła się na trawie,przeciągnęła się leniwie po czym zamknęła oczy.

Juri przechadzała się po parku, był to jej pierwszy dzień w tym mieście. Czuła się dość nieswojo i niepewnie - w końcu i tak tu nikogo nie znała, dziewczyna westchnęła mimowolnie poprawiając szalik opatulony na jej szyi, pomimo iż była Zima, którą tak Juri nienawidziła jakimś dziwnym trafem nie przejmowała się tym. Po pewnym czasie chodzenia w kółko zatrzymała się, przejechała wzrokiem po skutej lodem wodzie, po chwili poczuła ciepło rozchodzące się na jej policzku, dziewczyna uśmiechnęła się słysząc jak jej chara narzeka, że powinny już wrócić i wynająć pokój w hotelu. Juri westchnęła, ledwie starczyło jej pieniędzy na hotel i coś do jedzenia, jednak wiedziała, że będzie musiała znaleźć sobie jakąś pracę. Podeszła do łagodnie opadającego brzegu po czym kucnęła przy nim, chciała zapomnieć, że z przymusu tu przyjechała, że musiała zostawić dom, rodzinę i przyjaciół - jednak to na nic. Kasumi, chodź była dość niewielka miała wielkie serce i doskonale rozumiała swoją właścicielkę - w końcu urodziła się parę dni temu, gdy to rodzina Quetro powiedziała Juri aby się wyprowadziła i zaczęła być samodzielna. Chara spojrzała zaniepokojona na swą przyjaciółkę, tak na prawdę nie wiedząc co robić.  Dziewczyna zamyślona nawet nie zdała sobie sprawy, że Kasumi obserwuję Ją ze smutkiem...

Stanęła spokojnie przy jeziorze, patrząc na swoje odbicie w tafli wody. Dotknęła wody, która już po chwili rozmazała jej widok. Chary siały na gałązce drzewa, patrząc na właścicielkę, która kierowała się na most. Zdjęła buty, kładąc je koło siebie. Siadła na krawędzi mostu, machając nogami. Po części zmoczyła stopy. Było gorąco. Miała prawo.

Westchnęła. Po chwili spoważniała, ale i tak zauważyła przechodzącego obok chłopczyka.  Postanowiła nie zwracać na niego uwagi, skoro przeszedł obok niej. Wiatr rozwiał jej włosy, a ona wykonując chara change, zwinnie przeskoczyła nad jeziorem, przez co już po chwili była na drugim brzegu.

- Najwyraźniej, nie zrozumiałeś mojej wypowiedzi - wytłumaczyła z lekką frustracją. Wiatr wiał jej na przeciw, ściągając ją na skały za jeziorem. Westchnęła cicho, popierając skuteczność wiatru. Również zaczęła iść w przeciwną stronę.

Gdy Utau wracała przez park do domu, poczuła się jakoś dziwnie słabo, usiadła przy najbliższej ławce przy jeziorze.
"nie za dobrze się czuje, coraz to senna jestem, odpocznę chwilę, potem wrócę do domu i położę się do łóżka" pomyślała Utau.
Iru i Eru od razu wyczuły, że z Utau jest coś nie tak.
- Tylko spróbuj Utau nie zasnąć, potem będzie ciężko cie zbudzić i dojść do domu - odpowiedziały Chary do Utau.
- Dobrze, postaram się nie zasnąć, tylko chwilę odpocznę i zaraz pójdziemy dalej - powiedziała to już z sennym głosem.
Nie minęła nawet chwila i zsunęła się z ostatnich sił na ławkę, podkulając się, by było jej cieplej.
Nawet Iru i Eru odczuły, że również były zmęczone całym tym dniem, położyły się na ramionach Utau i zasnęły.

ze szpitala udał się do parku i podszedł do niewielkiego jeziorka, wskoczył na gałąź drzewa. Owa gałąź wisiała nad taflą wody. Położył się na niej i patrząc się w wolno sunące chmurki zamknął oczy i tak leży relaksując się