Amu słysząc rozkaz Kauzomiego , spojrzała kątem oka na Ikuto. Nie wiedziała kiedy , nagle znalazła się na dachu boiska , a potem... na kolanach granatowo-włosego. Różowo-włosa wstała od razu , po czym spojrzała na niego.
- Ty chyba nie zabierzesz mnie tam ? - zapytała , a w jej głosie można było usłyszeć nutkę gniewu.

Amu patrzała na niego zdziwiona. Nie pracuje dla Easter ? Ale przecież słyszała jak potwierdził rozkaz szefa. Takie zdania pojawiały się w jednej połowie umysłu różowo-włosej. Natomiast w drugiej wciąż zadawała sobie pytanie , gdzie są jej chary. Po chwili znów spojrzała na granatowo-włosego.
- Etto ... tak - odpowiedziała

- Wierze ci - odpowiedziała po dłuższej chwili , po czym uśmiechnęła się w stronę chłopaka.
Nagle przypomniało jej się o Nazumi. Przecież ona sama nie może walczyć , a jeśli coś się jej stanie ?!
- Trzeba coś zrobić, przecież Nazumi może się coś stać ... - szepnęła cicho różowo-włosa

Amu z początku nie słuchała co powiedział granatowłosy . Dopiero po kilku minutach spojrzała na niego.
- Musze wrócić na boisko . -odpowiedziała różowo-włosa - Inaczej Nazumi może znów cierpieć , muszę jej pomóc.
Gdy tak mówiła chodziła niby wolnym krokiem w ten i z powrotem. A że dach sali nie był prosty , tylko pod ukosem , różowo-włosa postawiła źle stopę. Po chwili poślizgnęła się i zaczęła spadać w prost na ziemie.

Na początku , różowo-włosa krzyknęła , a zaraz potem była cała biała , wręcz przezroczysta prawie.Zaraz potem , gdy granatowo-włosy ugryzł ją w ucho , odzyskała dawne kolory , tylko że bardziej rumiane były.
- Ikuto ... - mruknęła , po czym spojrzała na niego , a jej wzrok nie wyrażał zadowolenia. Oczywiście to było za to że chłopak ja ugryzł.

Melancholijny wiatr obijający się z echem o korony wysokich drzew raz po raz wznosił się do góry rozpościerając swe majestatyczne skrzydła, dziki, szybował w przestworzach jak ptak. Nieujarzmiony wdzierał się do najdzikszych zakątków świata zostawiając za Sobą cuda świata, oceany najpiękniejszych kwiatów i bujnie rosnące żyta... Gęste włosy delikatnie unoszące się przy każdym Jej ruchu błyszczały w blasku słońca, roześmiane, czerwone usta uśmiechały się przy każdej okazji. Mądre, roślinne oczy jak sowa uważnie obserwowały obfite w przyjazne kolory otoczenie, ścięgna coraz bardziej rozgrzane przestały odczuwać ból... Rozbudzone morze, czujące przepływ powietrza ugięło się pod nim wzburzając się,ciche, wrażliwe pomruki fal stały się prawdziwymi tonącymi w kobalt białymi kłębami nienawiści. Chwile później szafirowy potop uspokoił się, pożegnał z Zefirem i wrócił do turkusowej szaty, bez skazy przyjął formę grynszpanowego płótna... Ciemno barwna postać jak na oślep biegłą w nieznana nikomu stronę, czekoladowe drzewa jakby chcąc ją ukryć co chwile zasłaniały Ją swymi szmaragdowymi liśćmi, zwinnie jak kot przeczesywała w susach okolice. W pewnym momencie niespodziewanie zatrzymała się, widząc duże zgromadzenie ludzi nieznacznie zerknęła w stronę zamieszania po czym ze zdumienia przetarła oczy - czy to co właśnie widziała było prawdą ? Zapytała sama Siebie, czy Oni też mieli swoich opiekunów ? Ruda wprowadziła się w obłęd, zaczęła uważnie obserwować każdego po kolei z boku aby nie rzucać się w oczy. - Ale zaraz gdzie Ja jestem ? -  Na boisku szkolnym... - pisnęła przestraszona słysząc nagle głos swojej chary. - Chodź, Juri-chan. Podejdziemy...- wróżka uśmiechnęła się promiennie, jednak dziewczyna nie ruszyła się z "bezpiecznego" miejsca...

co to ma być dwa jajka x nic lepszego nie było-zaśmiała się głosem rozpieszczonej księżniczki po czym pstryknęła pacami w tym samym momencie w jednej ręce miała katanę a w drugiej topór -coś czuje że dopiero teraz zacznie się prawdziwa zabawa-powiedziała uśmiechając się po przyjacielsku po chwili ruszyła prosto na jajka x i zniszczyła je jednym płynnym ruchem zniszczyła jajka x-co to miało być myślałam że chociaż zrobią unik no trudno-powiedziała Mato po czym usiadła na jednym z drzew i obserwowała wszystko.

Ostatnio edytowany przez Mato (2011-12-31 12:09:51)