- Bo..bo..bo po prostu nie. - powiedział cicho, odwracając przy tym wzrok.
Co z tego, że mieli rozejm z Kauzomi? W każdej chwili mógł zmienić zdanie, i wykorzystać blondynke. Westchnął ciężko. Nagato, już jako chara, przyjrzał się uważnie swojemu właścicielowi.
- Martwisz się. - powiedziała po chwili wilcza chara

Czarnowłosy spiorunował wzrokiem swoją chare. Nie wiedział czemu, ale miał ochotę trochę go podusić. Westchnął ciężko, po czym spojrzał na Nazumi.
- Obiecasz, że w nic się tam nie wpakujesz?

Na twarzy chłopaka zawitał przelotnie uśmiech. No cóż, musiał jej po prostu zaufać.
- Tak, chodźmy~
I razem z Nagato poszedł za blondynką.[zt]

Szła wraz z strażniczką lecz mało zwracała na nią uwagę, bardziej wolała się rozglądać. To było takie piękne miejsce, czuła się tu prawie jak w domu, ba, w domu jest denerwująca Fuka a tutaj, czuła się wolna mimo iż to był tylko amfiteatr, niby nic szczególnego, ale nie dla niej. Usiadła koło strażniczki podwijając pod siebie nogi.
- Na chwilę obecną w życiu bym się nie spodziewała, że wybierzesz tak gustowne miejsce. - straciła wszelkie granice, zaczęła się traktować z nią na równi, już nie były w szkolę gdzie to ona miała przewagę w pozycji, teraz były w "królestwie" neutralnym, co prawda mogło się to na niej odbić w szkole ale co ją to obchodzi, teraz jest teraz, a Hime nie ma ochoty bawić w ostrożną.

Zachichotała cicho na jej wypowiedź, nie zainteresowałaby się nią gdyby nie umiała zaskakiwać. Szybko spostrzegła uśmiech na jej twarzy który dla Kaguyi pojawił się jakby znikąd, dziwne.
- Wżyciu bym nie pomyślała, że ktoś należący do tak bardzo podziwianego samorządu szkolnego będzie lubił spokój do tego stopnia. - zarzuciła ręce z głowę i nogę na nogę nucą jakąś chwytliwą melodyjkę, przydałyby się jakieś skrzypce lub coś w ten deseń. Swoją drogą jak na kogoś kto jest znany jako "cool and spice" zachowuje się całkiem normalnie, a wręcz przeciętnie...

Zagwizdała cicho słysząc pytanie złotookiej.
- W sumie, to od zawszę jednak dwa lata temu wyjechałam do Tokyo pracować jako Seiyuu, wróciła rok temu. - cały czas spoglądała na niebo i unoszące się na niej białe obłoczki, mimo iż mieszkała tylko rok w Tokyo zakochała się w stolicy, już od zawszę szanowała to miasto jednak od tamtego czasu trochę żałuje, że tam nie została. Spojrzała na strażniczkę.
- A ty? - rzuciła jej krótki półuśmiech po czym znów zaczęła wpatrywać się w niebo, tym razem zatapiając wzrok w odległym księżycu.

Wcale nie wydawało jej się to dziwne, tam czasami zastanawia się czemu pamięta tego typu błahostki zapychające jedynie miejsce w mózgu. Nagle, jakby znikąd można było usłyszeć delikatny dźwięk smyczka delikatnie przesuwanego po najniższej strunie coraz bardziej pogrążającej się w melancholii. Czarnowłosa szybko otworzyła swoją torbę i przerzucając książki wyciągnęła telefon. Ku jej szczęściu była to wiadomość od nikogo innego  niż siostry księżniczki z którą rozmawiała jakieś pół godziny temu. Na dość, nie ukrywajmy, dużym ekranie widniały litery "Czemu jeszcze nie wróciłaś?". Hime skrzywiła się kwaśno odpisując dość chamskie i nietypowe dla normalnego zachowania księżniczki "Czyżbyś zaczęła przejmować się swoją siostrzyczką?", wiedziała, że i tak tego nie przeczyta, nigdy nie czytała wiadomości od niej. Ziewnęła donośnie po czym znów wrzuciła telefon w odmęty swej torby. Spojrzała na strażniczkę po czym na scenę amfiteatru, gdyby tylko mogła zobaczyć beztrosko bawiące się tam istotki...

Wpatrywała się przez dłuższy czas w scenę amfiteatru, jej powieki zaczęły same się sklepiać. Takie dni przyprawiały ją o zawrót głowy, nie posiadanie tematu do rozmów z kimś, z kim już od dawna marzyła by porozmawiać, a ona po prostu zasypiała... Śmieszne.
Naglę jej źrenice się zwężyły a oczy odruchowo otworzyły.
- Dzwony? O tej godzinie nie powinny... - chwyciła się za serce a łzy same zaczęły wyciekać jej z oczu, sama nie wiedziała czemu. Najprawdopodobniej dlatego iż nie posiadała marzenia, gdyby je posiadała stałoby się to co z wszystkimi dookoła. Naturalny blask w oczach, tych wszystkich ludzi, po prostu... Znikł. Amu w przeciwieństwie do Kagui mogła zobaczyć zniszczone marzenia wyłaniające się z ludzkich serc, wszyscy zaczęli kierować się w stronę jeziora lub siadali i po prostu patrzyli na niebo... Smutne.