- nie trzeba szybko biegać no, ale dobrze wezmę cie na ręce i pobiegnę powinno się udać z moją szybkością a z cat'em jest jeszcze większa szansa - odpowiedział Train wychodząc na korytarz.

- nikt jeśli pobiegnę - powiedział Train czekając aż Utau do niego podejdzie by mógł ją wziąć na ręce bo już miał zrobione chara nari z swoich charą.

Gdy Utau podeszła Train szybko wziął ją na ręce mówiąc przy tym - trzymaj się mocno, bo jak spadniesz to jeszcze cie ukarzę -, a następnie szybkim i cichym biegiem pobiegł na zewnątrz szpitala. [zt]

- Rany...! Przecież mowie że nic mi nie jest! Au, au, au! Nie takie rzeczy się przeżyło! jest w porządku! Naprawdę... niech pani zostawi moją nogę w spokoju! AUA! - awanturowała się shizu, nie chciała zostać w szpitalu... ale co się dziwić. To Japonia. Pobyt w szpitalu towarzyszył wysokim kosztom. Zaklęła - Przecież mówię ze nic mi nie jest do cholery! AUUUUUUUUUUUA! -  wrzasnęła gdy pielęgniarka nastawiała jej nogę i układała ją na sile w gipsie bo inaczej się nie dało. Miała złamaną nogę i zwichniętą rękę oraz parę zadrapań na policzkach i nadgarstkach. Westchnęła marudnie. Sięgnęła po swoją komórkę i zadzwoniła do Taito, czeka ze zniecierpliwieniem na sygnał. Maya była na innym piętrze, jej rodzice pewnie wyjechali zresztą i tak zadzwonili by do jej mamy i kazali ją leczyć, a ona nie chciała. Co prawda mogli zapłacić za jej sale, a nawet przydzielić lepszą sale po znajomości... ale... Nie chciała tyle ich wykorzystywać i tak płacili często za jej połamane kości w tajemnicy przed mamą. Zaklęła. Nie miała na tyle cierpliwości by zostać w szpitalu. - Odbierz w końcu! - warknęła do siebie samej, patrząc groźnie na pielęgniarki, za często je ostatnio widziała.

Gdy w końcu odebrał zaczęła rozmawiać i lamentować. Podczas gdy pielęgniarki an siłę chciały jej pomóc. W końcu zdenerwowane odebrały jej telefon.

-"No wreszcie ktoś rozsądny!" - zawołała w niebiosa pielęgniarka -"posłuchaj tego chłopaka i siedź w końcu spokojnie! Doprawdy... z tobą są zawsze same problemy.."- powiedziała z politowaniem a shizu zarumieniła się zażenowana. Uspokoiła się i pozwoliła sobie założyć gips na nogę i szynę na rękę, oraz siedziała spokojnie gdy zakładała jej plastry na drobniejsze rany, w tym na policzku po czym odeszła nakazując jej by nawet nie drgnęła z łóżka po pożałuje. -..Przepraszam, że cię wystraszyłam.. - powiedziała cicho - jakiś dzieciak wjechał we mnie w parku rowerem.. teoretycznie nie groźne ale ja jestem zdolna do wszystkiego jak widać na załączonym obrazki... Mówiła coś że to przez braki wapna, witamin.. czy czegoś tam, dlatego tak łatwo się złamały...heh, rękę zwichnęłam bo zaplątała się w szprychy a nogę złamałam bo źle upadłam.. te ranki bo przygniótł mnie rower.. - wymieniała po czym westchnęła -.. mama mnie zabije - mruknęła pod nosem, po czym zrobiła tą swoją wzruszającą minkę patrząc na niego -..przytul mnie - powiedziała wystawiając do niego jedną rękę bo drugą miała w opatrunku, leżała na łóżku

-..nie, bo znowu coś sobie zrobiłam.. - westchnęła w załamaniu - ona się bardzo o mnie martwi... ciężko pracuje i robi studia, nie chce dokładać jej zmartwień - powiedziała cicho, wpatrując się w sufit w zamyśleniu.

Westchnęła cicho
-"już jestem, nie mam bladego pojęcia jak chcesz wrócić tak do domu... chyba pożyczymy ci wózek bo nie masz jak się ruszyć i ręka i noga w kawałkach...rety, rety, następnym razem złam jedną kończynę, teraz nie możesz użyć kul, oh i nie martw się rachunkiem za leczenie, państwo Haku powiedzieli aby puścić cię bez rachunku" - powiedziała a shizu lekko się skrzywiła -..proszę im podziękować ode mnie - powiedziała cicho -"a! i jeszcze to, zażyj wszystko, jedną dziennie przed porannym posiłkiem, trzeba wzmocnić te cherlawe kości." - powiedziała pielęgniarka dając jej pojemniczek z lekami i poszła po wózek.