lisica wstała, i zajęła miejsce koło czarownicy
-ładny kapelusz... szkoda tylko że tyle gada

Uśmiechnęła się do wampirzycy.
-Oh taki już ma charakter. Taki jest los, czyż nie? - odpowiedziała Anu i spytała się kapelusza. Ten wreszcie się zamknąl i nic nie mówił. Zamknąl to znaczy zamknął oko.
-Jestem Nazumi, niezbyt dobra czarownica, ale jaka jestem taka jestem. A ty? - uśmiechnęła się przyjaźnie do Anu. Zwróciła uwagę na wilkołaka, ale stwierdziła, ze jeszcze poczeka.

Hisashi przetoczyła się na krzesło stękając cicho, z wiekiem coraz trudniej było się jej poruszać. Starość nie radość. Przeleciała wzrokiem po całej sali z żalem stwierdzając że żaden z jej starych znajomych nie przyszedł na przyjęcie. Na balu panowała dziatwa, nie licząc pani Kyoko ale to była ostatnia osoba z którą chciała się bratać. Czas spojrzeć prawdzie w oczy, przeżyła swój czas i przygody, teraz czas ustąpić miejsca innym. Nadziała jedną z przystawek na szpony i oparła się wygodnie.
-Zobaczymy ile warte jest nowe pokolenie...-szepnęła do siebie posilając się.

Anubis widząc, że młoda czarodziejka oraz gospodyni przyjęcia na niego spojrzały to momentalnie przęknął ślinę i mówiąc pod nosem se - oj będą kłopoty już to widzę, że będą kłopoty chyba będzie dobrze, jeśli zmienię wygląd na człowieka -, gdy nikt nie patrzył na niego to chłopak udał się do miejsca, gdzie nikt go nie zobaczy i zmienił postać bardziej na człowieka, lecz to był pozorny wygląd, gdyż na jego nogach i klatce piersiowej dalej było futro a do tego zęby dalej miał jak u wilkołaka, lecz na szczęście tych szczegółów nie widać dla tego po chwili wyszedł za zaułku i znów udał się w cień patrząc jak zareagują na jego wygląd, lecz kapelusz dalej miał tylko trzymał go w dłoni.
Wygląda z przemianą tak

-Naprawdę? Czytałam o nich w ksiazkach... - czarownica uśmiechnęła się wesoło.
-Ty o wszystkim czytałaś tylko w książkach. Nie widziałaś ich naprawdę. - "pan mądrala" kapelusz odezwal się, zwracając swoją uwagę na Kitsune. Nazumi znów się naburmuszyła.
-A ty tylko swoje. Nawiasem mówiąc on nazywa się Rikonu, ale w skrócie Riku, - usmiechnęła sie pod nosem, gdy kapelusz wydał bliżej nieokreslony dźwiek.
-Wielki Pan Rikonu dla ciebie! Jak będziesz miec tysiąc lat to pogadamy. - kapelusz calkowicie się "fochnął" i co dziwniejsze zleciał z głowy czarownicy, by wylądować na innym krzesle.
-No i kłopot z glowy. - czarownica była szcześliwa. Kapelusz juz maił dodać, że nawet dosłownie, kiedy się skapnął, żę to chodzi o niego. Więc całkowicie się obraził i spojrzał na ksiezniczkę i Kyoko.

Hisashi zakrztusiła się właśnie spożywaną kanapeczką, kilka uderzeń w jej garb przywróciło jej normalny oddech. Zatrzymała swój wzrok na gospodyni czując że ziemia osuwa się jej spod nóg. Złapała się oparcia krzesła jakby miała zaraz spaść przez natłok myśli w jej głowie.
-"M-moja dawna postać? Co? Czemu?"- podniosła swoją drżącą łapę przyglądając się ostrym szponom.
-"Zaraz przecież..."

Anubis domyślając się, że nie długo i tak przyjdzie jego kolej na spotkanie się z gospodynią to postanowił podejść do niej, gdy stanął koło niej to grzecznie się zapytał przy tym się kłaniając - czy pozwoli piękna pani do tańca ? - następnie wyprostowując się uśmiechnął się, ale tak, by swych zębów nie pokazać.

-widzę że czytasz dużo książek miło mi-odparła lisica do czarownicy, zanim jeszcze podeszła gospodyni balu, po chwili spojrzała na kapelusz-ciebie też.-Gdy podeszła do nich gospodyni lisica wstała i pokłoniła się-witam panią...-odparłam, kątem oka patrząc na wilkołaka, którego zapach wyczuwała od młodzieńca który również sie ukłonił przed gospodynią.